Recenzja książki "Książę Mgły".

Tytuł: Książę Mgły
Tytuł oryginału: El principe de la Niebla
Seria: Trylogia mgły (tom 1)
Autor: Carlos Ruiz Zafón
Tłumaczenie: Katarzyna Okrasko, Carlos Marrodan
Wydawnictwo: MUZA SA
Liczba stron: 200
Data wydania: 10 listopada 2010

"Złych wspomnień nie musisz brać ze sobą. I bez tego będą cię prześladować"

Książę Mgły to pierwsza książka Carlosa Ruiza Zafóna, sławnego hiszpańskiego pisarza. Autor ten napisał cztery książki dla młodzieży - Księcia Mgły, Pałac Północy, Światła Września i Marinę. Później, w 2001 roku, opublikował powieść Cień wiatru, która podbiła serca czytelników na całym świecie - została przetłumaczona na ponad trzydzieści języków i opublikowana w czterdziestu pięciu krajach. Zafón jest jednym z najchętniej czytanych pisarzy na świecie.

"Czas nie istnieje, dlatego nie należy go tracić"

Max Carver, razem z rodzicami i dwiema siostrami - Alicją i Iriną - przeprowadza się do starego, tajemniczego domu, kiedyś należącego do rodziny Fleishmanów. Chłopiec dowiaduje się, że Jacob, dziewięcioletni syn dawnych mieszkańców domu, utonął w morzu kilka lat temu. Max postanawia dowiedzieć się o jego śmierci czegoś więcej, tym samym narażając się na wielkie niebezpieczeństwo. Pewnego dnia spotyka Rolanda, nastoletniego chłopca, który opowiada mu dziwną historię zatopionego statku, który spokojnie leży na dnie morza. Wkrótce poznaje również dziadka Rolanda, tajemniczego latarnika Victora Kraya. Ten zdradza mu pewien sekret, opowiadając historię podstępnego czarownika, Księcia Mgły, który posiada dar spełniania życzeń, lecz zawsze żąda czegoś w zamian...

"Ale błędem, poważnym błędem jest wiara w to, że można ziścić swoje marzenia, nie dając nic w zamian. Powiedzmy, że nie byłoby to sprawiedliwe"

Książę Mgły to druga książka pana Zafóna, z którą mam do czynienia. I od razu, na wstępie, mogę powiedzieć, że trochę się rozczarowałam. Miałam nadzieję, że książka będzie wybitnym arcydziełem ze wspaniałym stylem pisania i niebanalnymi bohaterami. Powiem, że powieść ta mnie rozbawiła, wciągnęła i poruszyła, ale... nie zachwyciła.

Autor porusza ważne tematy - opowiada, jak okrutni i bezwzględni potrafią być ludzie i do czego zdolny jest człowiek, by ratować osobę, na której mu zależy. Książę Mgły to powieść głęboka, poruszająca, pokazująca, jak bezgranicznie można kochać i że z miłości człowiek potrafi zrobić wszystko. To przesłanie, sens tej książki, ukryte jest pod osłoną tajemniczej, mrocznej zagadki i dramatycznych zdarzeń.

Książkę czytało się szybko, swobodnie i przyjemnie. Fabuła trzymała w napięciu dążąc do emocjonującego finału, który wstrząsa i zaskakuje. I chociaż styl pisania nie jest świetny, to Książę Mgły i tak potrafi wciągnąć oraz zaciekawić. Sądzę, że warto się z lekturą zapoznać, poznać historię Maxa, Rolanda, Victora i samego czarownika, Księcia Mgły. Bo najbardziej właśnie spodobała mi się legenda o nim. O chłopcu, który spełniał marzenia, oczekując potem zapłaty. O mężczyźnie pracującym w wesołym miasteczku, nadal wykonującym zachcianki naiwnych ludzi. O mężczyźnie, który stał się widmowym klaunem, pragnącym krwi i zemsty. Ta historia wydała mi się wyjątkowo interesująca, ciekawa i pomysłowa.

Książkę polecić mogę osobom, które poszukują przyjemnej, krótkiej powieści ze szczyptą magii na ponure, deszczowe popołudnie. Jest ona interesująca, zabawna i... może nieco osobliwa.

Ocena: 6/10.

Recenzja bierze udział w wyzwaniu "Czytam fantastykę".